First day Ayutthaya

Gisterochtend heb ik samen met een Nederlandse en een Belgische jongen de trein naar Ayutthaya gepakt. Lekker derde klas en tussen de locals. De treinreis was al een ervaring opzich. De trein was zo oud dat hij ieder moment uitelkaar kon vallen. Bij elke wissel rammelden hij helemaal uitelkaar en deuren waren nergens te bekennen. De helft van de reis heb ik ook buiten de trein gehangen!

Toen we na 2 uur reizen voor 20 Baht (€0,50) aankwamen in Ayutthaya hebben we mijn geliefde backpackje gedropt bij een super mooi hostel (BannKunPra Guesthouse). Het gebouw staat al 100 jaar langs de rivier en de sfeer zit in de nerven van het hout. Daarna zijn we met een tuktuk langs allemaal tempels gereden. Zelf vond ik Wat Yai Chai Mongkhon de mooiste en speciaalste van allemaal. Daarna hebben de twee jongens een minivan genomen terug naar het drukke Bangkok en ben ik door de tuktukdriver afgezet bij mij hostel.

Omdat ik een tweepersoonsbed en een airco tot m'n beschikking had werd ik pas rond half 12 wakker. Ik heb een fiets gehuurd en heb ik de oostkant van Ayutthaya ontdekt. Fietsen opzich is in Thailand al heel bijzonder, zo heb ik een stuk over de snelweg moeten fietsen omdat er geen andere manier was om een bepaald gebied te bereiken. Auto's raasden met 120km voorbij. Mijn plan was om naar de Floating Market te gaan, maar voordat ik die had gezien werd mijn aandacht getrokken door de Arodia Market. Een markt die vooral bekend staat om dieronvriendelijkheid. Tijgers in kooien en olifantrijden is daar de orde van de dag. Uit principe heb ik daar ook niks uitgegeven, maar een foto met een zielige olifant kon ik toch niet laten. Al snel had ik het daar wel gezien en ben ik naar de floating markten gegaan. Dit is een gangenstelsel gebouwd op het water waar allerlei spullen, eten en souvenirs worden verkocht. Toeristisch, maar erg leuk!

Toen ik bij Wat Pradoo Songtharm (Wat- betekent tempel) aankwam was er geen mens te bekennen. Heerlijk die rust. Na een tijdje rond gestruind te hebben kwam ik een groepje Thaise mannen tegen die graag met me wilde praten, maar geen woord Engels spraken. Het was lichtelijk ongemakkelijk maar toch ook wel speciaal. Toen ik terug liep naar de ingang werd ik gevolgd door een monnik. Hij gebaarde dat ik achter hem aan moest lopen en een paar meter later opende hij een deur. Ineens stond ik oog in oog met een immens grote Boeddha, die mij aanstaarde. Daarna bracht hij me naar een andere afgesloten tempel waar hij me leerde knielen voor Boeddha. Best raar gevoel om voor een 'god' op je knieën te gaan, waar je niet in geloofd. Toen we uit de tempel kwamen stond er een bakje met korrels voor me klaar. De monnik wilde graag samen met mij vissen voeren. Het waren niet zo maar vissen, maar ziek grote op meervallen lijkende vissen.  Nadat de vissen hun buikjes rond hadden gegeten ben ik weer op de fiets gestapt. Ik mocht niet eerder vertrekken voordat de monnik en ik een selfie hadden gemaakt. Daarna ben ik naar het Pra Ram Park gefietst waar mijn aandacht werd getrokken door Pentanque spelende Thaise mensen. Ik ben er bij gaan zitten en al snel stond ik op de baan. Het spel is te vergelijken met jeux des boules. Het was erg leuk om de enige buitenlander te zijn en zij vonden het erg bijzonder dat ik een potje Pentanque meedeed. Al snel was het 19:00 en moest ik mijn fiets weer terugbrengen. Ze hopen dat ik morgen weer van de partij ben. Wie weet!